وتاریکی من
تاریک تر از همه ی این سیاهی هاست
گم کرده راه فردا
درگیر نگاه بارانی ابرها
در رویای زندگی غرق شدم
فردا نیز
فراموش کرده این حرف ها
وقطعا در این حال
اگر دست برداشته از دعا
خواهم شد مثال آنکه بی وقفه زمزمه می کند درد را...
گلناز-خرداد1390
نه می‌کُشی، نه رو به بهبودی
ای خاطراتت خنجری کاری!
ای هرچه بود از من به غارت برد!
تو با مغول‌ها نسبتی داری؟
از آرزوی دیدنت سیرم
از تشنگی تنها به دیداری…
بعد از تو روز خوش ندیدم، تو
آقامحمدخان قاجاری
لحظه خوبیه برام بیا بشین کنارم
این عشقی که تو قلبمه مدیون خوبیاتم
دوست دارم مهربونم من همیشه باهاتم
شده دیگه یه خاطره اون روز آشناییمون
قهرکردنای الکی آشتی های شبونمون
خیلی دلم میخواد یه بار تو بغلت گریه کنم
یه لب تر کن واسه من چشمامو فرش پات کنم
سنگینیه نگاه تو یه درد شده واسه من
دردی که داره میگیره - این روحو از تن من
دلم شکسته بخدا دوای درد من تویی
چیزه زیادی نمیخوام دلخوشیم فقط تویی
میخوام که عالم بدونن سعیده فقط ماله منه
خودش میگه با اون چشاش بدجوری عاشق منه
کی میتونه مثه شما دردامو تسکین بکنه
تو بغلش بگیره و بهم محبت بکنه
شب که میشه بیاد پیشم ستاره ها رو بیاره
تو بدترین شرایط هم شادی به این دل بیاره
نزار یه وقت چشم بخوره این حس آسمونیمون
حسود زیاده عزیزم مواظب عشقم بمون
رو در واسی نکن با من هرچی میخوای بگو به چشم
نفس میدم برای تو قابل نداره پیشکشت
شهریار میخواد واست - خوشبختی هدیه بکنه
مونده دیگه برای تو چطوری جبران بکنه
زندگی من
روزی
یک رویا با لبخندش مرا به زندگی دعوت کرد
دیروز
هدفم نقطه ای بود دوردست
ولی مدت هاست
من دیروزم هدف است
دیروز
پیاده بودم و مقصدم همین نزدیکی
امروز
سواره و جاده ای به این درازی؟!!!
امشب
تنها با یک مداد
فردا نوشته ام یک کتاب
چندی بعد در حسرت همان مداد
چنان گنگ و سرگردانم
که دیروز و امروزم
می رود بر باد.
شهریور 1390
http://rahaiegoli.blogfa.com
مدتی کم خواهم بود.
عذر مرا بپذیرید
با وعده‌ی گل بود و بلبل بودت ای عشق!
گشتیم و این ویرانه منزلگاه بوف است
گشتیم و می‌دانیم ما را بیش از پیش
گمراه خواهی کرد و درد از این وقوف است
آن باغ سبزی را که می‌گفتی و دیدیم
هر شاخه‌اش از خون ما غرق شکوفه‌ست
ما میهمانان بدی هستیم، دنیا
مهمان‌سرای دلپذیری مثل کوفه است
از عشق چه خیر غیر ناکامی دید؟
بر چاک چه جز وصله‌ی ناجور افتاد؟
از اصل خودش دور شد و بالا رفت
این بود که فواره‌ی مغرور افتاد
بسیار به غیر او دلم شد نزدیک
تا از غم عشق او کمی دور افتاد
بسیار به صخره‌ها سرش را دریا
کوبید بیفتد از سرش شور، افتاد؟
من با غم او از خود او دوست‌ترم
او با غم من از خود من دور افتاد!
با اینهمه راضیست نشابوری که
از چنگ مغول به چنگ تیمور افتاد
چقَدَر ناز می‌کشم تا تو یک دو جمله به حرف می‌آیی
نه تو را میشود نزد فریاد، نه تو را با بقیه قسمت کرد
بی‌سبب نیست مثل هر رازی تو به چشمم شگرف می‌آیی
هر زنی کوزه‌ای‌ست بر دوشش، می‌برد پای چشمه‌ی تقدیر
قسمت این است عاشقت بشوم، سنگی و سمت ظرف می‌آیی!
بی تو هرچند سخت می‌گذرد این زمستان سرد و طولانی
دیر یا زود مطمئن هستم ناگهان مثل برف می‌آیی
می‌پرد باز پلک پنجره‌‌ام، خانه چشم‌انتظار مهمان است
بوسه و بغض و اشک و دلتنگی… تو بگو کی به صرف می‌آیی؟
فال به نام تو زدم، ای تو مرا فال بیا
عهد من از یاد مهل، تا نشوم خوار و خجل
نامه فرستادم و دل، بنگر و در حال بیا
عاشق دیوانه شدم، وز همه بیگانه شدم
بر در می‌خانه شدم، خیز و به دنبال بیا
دور شدی، دیر مکش،بر مچشان زهر و مچش
ای همه شغلی بتو خوش، با همه اشغال بیا
تا به رخت عید کنم، روی به توحید کنم
آخر شعبان چو شدی، اول شوال بیا
پر می و نقلست سرا، با همه پیکار چرا؟
شاهد مجلس، بنشین، زاهد بطال، بیا
میروم از دست دگر، واقعه‌ای هست دگر
شد دل من مست دگر، ای تن حمال، بیا
بهمن غم کرد درون، دست به دستان و فسون
رستم جان گشت زبون، ای خرد زال، بیا
عقل بینداخت قلم، شخص هنر ساخت به غم
کفر برانداخت علم، مهدی دجال بیا
این بصر و طرف بهل، وین نظر ژرف بهل
این ورق و حرف بهل، ای سخن لال بیا
روز وصالست مرا، صبح کمالست مرا
غرهٔ سالست مرا، اوحدی، امسال بیا
غمت از خاک درت بیشترم سود، بیا
سود من جمله ز هجر تو زیان خواهد شد
گر زیانست درین آمدن از سود، بیا
مایهٔ راحت و آسایش دل بودی تو
تا برفتی تو دلم هیچ نیاسود بیا
ز اشتیاق تو در افتاد به جانم آتش
وز فراق تو در آمد به سرم دود، بیا
ریختم در طلبت هر چه دلم داشت، مرو
باختم در هوست هر چه مرا بود، بیا
گر ز بهر دل دشمن نکنی چارهٔ من
دشمنم بر دل بیچاره ببخشود، بیا
زود برگشتی و دیر آمده بودی به کفم
دیر گشت آمدنت، دیر مکش، زود بیا
کم شود مهر ز دوری دگران را لیکن
کم نشد مهر من از دوری و افزود، بیا
گر بپالودن خون دل من داری میل
اوحدی خون دل از دیده بپالود، بیا
که به حسرت تو رفتن بدو دیده خاک درها
برت آمدیم یک دم، ز برای دست بوسی
چو ملول گشتی از ما، ببریم درد سرها
تو به ناز خفته هرشب، ز منت خبر نباشد
که زخون دیده گریم ز غمت به رهگذرها
عجب آمدم که: بعضی ز تو غافلند، مردم
مگر از ره بصارت خللیست در بصرها؟
نتوانم از خجالت که: بر تو آورم جان
که شنیدم: التفاتی نکنی به مختصرها
ز لبت نبات خیزد، چو خنده برگشایی
بهل این شکر فروشی، که بسوختی جگرها
بر آن کمان ابرو دل اوحدی چه سنجد؟
که به زخم تیر مژگان بشکافتی سپرها
یه وقتایی تنها میشم حس میکنم پیشه منی
روم نمیشه نگات کنم وقتی تو آغوشه منی
همیشه عاشق میمونم عزیزه من پیشم بمون
دنیای من فقط تویی همیشه تو دلم بمون
هیچی نمیخوام بدونی فقط بدون دوست دارم
بدون که دنیای منی زندگیمو از تو دارم
سر رو شونم بزار گلم بزار بلرزه شونه هام
اشکه چشامو ببینی دست بکشی توی موهام
بدش صدام کنی بگی گریه نکن همزبونم
بغض گلو میترکه-گریه کنی مهربونم
دلخوشیم فقط تویی منو نزار تو بی کسی
دیگه شدی نفس برام نمیدمت به هیچکسی
تا کی باید تنها باشم؟؟؟سعیده همزبون میخوام
بیا برس به حاله من یه یاره مهربون میخوام
تو یاره مهربونم شو-که مهربون تر از تو نیست
امیده این دلم بشو که با وفا تر از تو نیست
چرا نمیخوای بمونی؟؟؟چرا میخوای جدا بشی؟؟؟
آخه مگه تو نمیخوای طبیبه این دلم بشی؟؟؟
میشه بهم دارو ندی بجاش بغل تجویز کنی؟؟؟
یا اگه میشه ببوسیم حسه منو عوض کنی
شریک غصه های من مونسه این دلم شدی
نمیدونم چرا ولی عزیز تر از جونم شدی
حکم بیداری
یک جواب و صد سوال
یک نگاه و صدکلام
لحظه های فروخته شده به باد
چه دست و دلبازم من!
چه زود می بخشم!
و چه بچه گانه
از کنار این همه ماتم می گذرم!
ریتم شعر را به آسانی به صلابه می کشم
و کلمات را به تحمل این همه حسرت محکوم می کنم
و در بند و جمله به اسارت می کشم
با این حال...
باز هم شب ها به خیال دیدار توست که آسوده می خوابم
و به توهم صدای تو گوش جان می سپارم.
لحظه ای چند...
سرا پا مست باتو بودنم
و لحظه ای بعد...
صبح است و من محکوم به بیدار شدنم.
گلناز-دی 1390
http;//rahaiegoli.blogfa.com
زندگیمو میخوام بگم برات عزیزه مهربون
زندگی ام فقط تویی نرو و پیشه من بمون
از دلتنگی خسته شدم ازین روزای تکراری
ازین که هرشب با منی توی دلت اونو داری
بزار بگم برات گلم خسته شدم مهربونم
میخوام که از دلم بری هیچی نگو همزبونم
نمیگی و من میدونم دلت این روزا با ما نیست
بهونه هام زیاد شده بزار بگم دلت با کیست
بهتره که هیچی نگم ساکت بشم نگات کنم
شاید خجالت بکشی بخوای که عاشقت کنم
حرفای من تکراریه بمون پیشم همیشه
بدون خیلی دلتنگتم این دلم آروم نمیشه
خیلی دوست دارم عزیز ماله منی همیشه
هیچکسی اینجوری که من عاشق شدم نمیشه
حرفامو باور نداری؟شهریارت میدونه
اما بدون عشقه شما تو دله من میمونه
سرم را به جای شانه های تو،
به دیوارهای بی اعتماد این شهر تکیه میدهم.
در کوچه هایی قدم میزنم
که مدت هاست از نبودن تو،به خواب رفته اند.
آسمان،
در نبود تو مرثیه ی باران سر داده است.
و من سالهاست،
در مهی غلیظ راه میروم.
شب های سیاه،
با تماشای ماه،
به این میرسم که چه قدر به تو شبیه است.
راز زیبایی این است:
آنچه به تو شبیه شود،
چشم نواز میشود.
در کوچه های "بی تو" قدم میزنم.
دست هایم را به خودم می سپارم و موهای خیسم را به روسری.
خاطرات تو،مرا آتش میزند.
و خونسردی مرا،
به باد میدهد.
به بودن تو سوگند،
هیچ چیز به وسعت رفتن تو،
مرا به شب نسپرده بود.
آن روز که آمدی،
پاییز بود،با بهاری که از تو ساخته بودم.
آن روز هم که میرفتی،
بهار بود،با پاییزی که تو خود ساخته بودی.
و من تو را،
به خدایی سپردم که تو را از من ربود.
این خدایی که من دیدم،
...
کفر نمی گویم!
آن روز که میرفتی،
مهتاب سفر کرد.
ببین ای زندگی از ما گذشته
سخن از ما نگو از من گذشته
تمومه فکرو ذهنه یار ماست
که از غم ها بگو از عشق گذشته
تمومش کن بزار مارا جدایی
ز پا دراورد که از درمان گذشته
سخن از مهر آید جور هم هست
که از فکرو دلم سامان گذشته
بدل گفتم که آید روزی یار
بگفتا دیگر از وصال گذشته
نمیدانی شبو روزم چه سرد است
از دستان بی قرارم گرما گذشته
غم هجران تو دارم در سینه
دیگه کارم از دلتنگی گذشته
نه شکوهو شکایت دارم از کس
آخه کارم از شکایت هم گذشته
بشین کنارم ای مونس دم ساز
ببین عمر شهریار چه بی حاصل گذشته
این پستو دوست عزیزم مهدی برام گذاشته.
اینم وبشه بهش سربزنین لطفا
کارم از یکی بود و یکی نبود گذشت،من در اوج قصه گم شده ام….!
این روزها بُرد با کسی ست که بی رحم باشداز
دلتــــ که مایه بگذاری ســوخـــــته ای . . ....
این نوشته توسط دوست عزیزم شیرین خانووم نوشته شده اینم آدرسشه
بهش یه سری بزنین.
اکسیری که جان آدمی می گیرد
به هوای آنکه در سکوت پرواز
نفسی تازه به انسان بخشد
شاعری که نفس های تورا می گیرد
تاکه در جان، خستگی ها شکند
قاصدی که خبری خوش دارد
که به همراه خودش غم دارد
آشنایی که رهایی بخش است
ارزو های بلندی سازد که ز او بستاند
آسمانی است برای عاشق
که فقط در شب تاری آید
کهکشانی است در این قرن بزرگ
که تو را غرق خودش می خواهد
عاشقی سخت پسند است که او
کم کسی، خانه ی خود راه دهد
آزمونی چه بس مشکل و سخت
مدّعیون ز بن و ریشه کند
و در این بین عشق فقط، تمنای خداست
به دلت گو کسی را به غلط نشمارد
www.kadoo139.blogfa.com
به آمدنت پیوند زده ام.
و امروز را،
به نبودنت...
رها که باشم،
پرنده ای میشوم که فقط راه تو را میداند
و تنها،
روی شانه های تو می نشیند.
تو بوسه هایت را دانه کن،
ببین چگونه به سمت تو می آیم!
زلف تو حلقه حلقه و در حلقه تابها
حوران جنت ار به کمالت نگه کنند
در رو کشند جمله ز شرمت نقابها
دست قضا چو نسخهٔ خوبان همی نبشت
روی تو اصل بود و دگر انتخابها
گر پرتوی ز روی تو در عالم اوفتد
سر بر کند ز هر طرفی آفتابها
آخر زکوة این همه خوبی نه واجبست؟
منعت که می‌کند که نکردی ثوابها؟
فردا مگر گناه نباشد مرا به حشر
کامروز در فراق تو دیدم عذابها
من میکنم دعا و تو دشنام می‌دهی
آری، بر تو کم نبود این جوابها
از اشک دیده بر ورق روی چون زرم
گویی مگر به سیم کشیدند بابها
امشب چنان گریسته‌ام کاشک چشم من
همسایه را به خانه در افکند آبها
برخوان سینه از دل بریان نهاده‌ام
در رهگذار خیل خیالت کبابها
غیری در اشتیاق تو گر نامه‌ای نوشت
شاید که اوحدی بنویسد کتابها
در باغ گلی نیست به رخسار تو مانا
زیر لبت ازوسمه نقطهاست، چه روشن؟
گرد رخت از مشک زقمهاست چه خوانا؟
گفتم: نتوانی دل شهری بربودن
نی، چون نتوانی، که شگرفی و توانا؟
بس گوشه نشینی که ز هجر تو بنالد
این ناله به گوشت نرسیدست همانا
مردم نه عجب صورت عشقم که بدانند
بی‌عشق نشستن عجب از مردم دانا
هر لحظه زبان فاش کند سر دل من
پیوسته ز دست تو برنجیم، زبانا
دلسوختهٔ عشق تو گردید به صد جان
غافل مشو از اوحدی سوخته، جانا
سلام از بازدیدتون متشکرم.امیدوارم خوشتون بیاد و بازم ازم سر بزنید.راستی نظراتتون خوشحالم میکنه.امیدوارم این وب بتونه شما را با شعر و ادب فارسی بیشتر آشنا کنه.با کپی کردن مطالب هم مشکلی ندارم راحت باشید فقط خواهش میکنم یکبار بخونید بعد کپی کنید.