تلاطم

 

پرم از حس تنهایی،بگو گاهی تو اینجایی                   بگو گاهی توهستی و تو ازحالم خبر داری

تو مروارید دریامی، منم دریای مواجم                     بدون آغوش من امنه ،نگودیگه سفر داری

 

به ساحل می زنم می بینمت از دور                        تلاطم می کنه دریا، ببینه دست طوفانی

خودت میدونی بعدازتو دیگه آروم نمیگیرم                حتی خسته نمیشم من ازاین طغیان طولانی

 

داره می تابه بی رحمی،دارم از دست میرم من          شایدبارون شدم روزی،شاید دیدم تو رو روزی

پشیمون میشی می دونم،برگشتن کار تقدیره            شاید دیرباشه واسه من،شاید دیر واسه دلسوزی

 

 

 

مهسا یوسفی

میروم

و نگاه هیچ پنجره ای

کفش های مرا زنجیر نمی کند.

حواس خاطره از نبودن من پرت میشود

من هرز میرم به راه

و روشنی هیچ ماهتابی

آرامش دریا را باز نمی گرداند.

باید گمان کنم که سکوت

تناقض بغض است با صدا،

تضاد اشک است با غرور.

وقتی صدای من خشک میشود در گلو

جاده ها پیر شده اند،

باید بروم.

دروغای شیرین

دروغای شیرین

غم و غصمو به تو گفتم          تموم عشقم تویی جفتم

   تموم اشکات یه فریبه          نشستی کنار اون غربیه

   چی رو می خواهی ثابت کنی       عشق تازه رو  از کجا پیدا کنی

اره این من بودم ، که گول حرفا تو خوردم

دروغای شیرینی که می گفتیو باور کردم

از تو عشقت خیلی بیزارم          تلافی می کنم اگه باشی کنارم

خستم از رویاهایی که می دیدم        هر شب با یادت از خواب می پریدم

من برای عشقمون کم نذاشتم            چه روزای تاریک و سردی داشتم

اینو یادت باشه همیشه یکی مثه تو میشه        یکی مثه تو پیدا میشه اینو یادت باشه

بوی خون و باروت

چه زیبا با آواز نسیم رقصیدن                  

چه زیبا به طوفان زندگی خندیدن

میدونِ مین و دیدن و رفتن          

پاهای جا موند رو دیدن و رفتن

خواب کودک معصومو دیدن           

عاشقانه بی بهانه پر کشیدن

با دستای خالی چه بی ادعا  اومدن                   

کوله باری از خاطره داشتن و دادن

ترانه بوی خون و باروت گرفته                  

واژه ضامن و کشیده و سوخته

از اشکا و لبخندای مادر میگم                

وقتی دیدن و شنیدنو میگم

غمو دیدن و خاطر رو در آغوش کشیدن          

روی ماهو دیدن و طمع شادی رو چشیدن

سنفونی درد

بغضم شکسته مثه قلب خسته از هم گسسته         

غم گوشه ی دلم نشسته اشکام میریزه پیوسته

حال خرابمو ببین شدم یه ویرونه یه دیونه ی بی خونه          

 ثانیه ها رو می شمورم دونه به دونه حال خرابمو میدونه؟

فصل ها میان و میرن و میدن عذاب رویاهام شدن یه سراب        

تموم فصل ها شدن پاییز چشمه ی بهار شده خشک و بی آب

رو درو دیوار شهر خاکستری اسم تو نوشتم            

خبری از تو نبود ، توی خاطرات مبهمم دنبالت گشتم

نه بارون عاشقی نه صدای ناودونی توی ایوون     

صدای سازی نیست جز سنفونی درد و چشمای گریون

انتظار با دست نوازش گرفت پوسته ی جوونی رو              

زمانه گرفت فرصت دیدن فرشته آسمونی رو

          
    

✗وآســـهــ عِشــ[❤]ـقـ ِ خـــو<مــــــ✗

··▪••ღ♥ღ●•▪ یڪــ ﬤونــﮧ مَـטּ ··▪••ღ♥ღ●•▪

اِمــروز تَقـویـρ بـِﮧ نـآρ تــ[❤]ــو وَرقـ مےخـورﬤ

بـِـﮧ ﬤآمـטּ ِ تـآریخـ مےآیے

زَمـآטּ وَزטּ مےگیـرﬤ

مـَטּ نَبضـ حَیـآتـ ...(!)

تمـآρ روزـہـآے تَقویــρ رآ ﬤَر اِمـروز مےریـزρ !

مےخـوآهـρ اِمـروز ،

روزِ میـلـــآﬤ تــ[❤]ــو

هیچگــآـﮧ پـآیـآنے نَـﬤآشتــﮧ بـآشَـﬤ

✗ تـَولـﬤتـ مُبـآرڪــ عِشــ[❤]ـقـ ِ مَـטּ ✗