چه زیبا با آواز نسیم رقصیدن                  

چه زیبا به طوفان زندگی خندیدن

میدونِ مین و دیدن و رفتن          

پاهای جا موند رو دیدن و رفتن

خواب کودک معصومو دیدن           

عاشقانه بی بهانه پر کشیدن

با دستای خالی چه بی ادعا  اومدن                   

کوله باری از خاطره داشتن و دادن

ترانه بوی خون و باروت گرفته                  

واژه ضامن و کشیده و سوخته

از اشکا و لبخندای مادر میگم                

وقتی دیدن و شنیدنو میگم

غمو دیدن و خاطر رو در آغوش کشیدن          

روی ماهو دیدن و طمع شادی رو چشیدن