تنهایی

این روز ها خط من فقط در اشغال یک نفراست . . .

تنهایی

نمیدانم وقتی تنهایم 

                    عاشق می شوم یا وقتی عاشقم ،تنها

اما می دانم گاه بیش از حد عاشق تنهایی ام می شوم

 

 

تلاطم

 

پرم از حس تنهایی،بگو گاهی تو اینجایی                   بگو گاهی توهستی و تو ازحالم خبر داری

تو مروارید دریامی، منم دریای مواجم                     بدون آغوش من امنه ،نگودیگه سفر داری

 

به ساحل می زنم می بینمت از دور                        تلاطم می کنه دریا، ببینه دست طوفانی

خودت میدونی بعدازتو دیگه آروم نمیگیرم                حتی خسته نمیشم من ازاین طغیان طولانی

 

داره می تابه بی رحمی،دارم از دست میرم من          شایدبارون شدم روزی،شاید دیدم تو رو روزی

پشیمون میشی می دونم،برگشتن کار تقدیره            شاید دیرباشه واسه من،شاید دیر واسه دلسوزی

 

 

 

فقط گاهی

دیوانه می شوم گاهی

فقط گاهی که همراهی

نگاهم می کنی گاهی

فقط گاهی که در راهی

سکوتت، مرگ باران است

نمی دانم چه می خواهی

ازم دوری و مغروری

کمی سردی و خود خواهی

زتو عشقی نمی خواهم

گذر کردم به درگاهی

منم آسان گذر کردم

زعشقی که نمیخواهی

لبخند بزن

اتفاقات قشنگی هست که غما میشه فراموش                         

میشه خندید به دوراهی یاحتی چراغ خاموش

میشه با یه حس تازه روز دیگه ای شروع کرد                    

دست ما نباشه تقدیر،میشه خنده ای شروع کرد

غصه ها رو میشه رد کرد،با خنده جاشو عوض کرد           

میشه که تو اوج غصه، حرف غصه رو عوض کرد

میشه شادیا رو رو کرد ،به امیدی ساده خو کرد                  

میشه خندید به همین غم،یابه غصه وکمی درد

حتی وقتی بغض داری ، گریه میشه انتخابت                       

بری تو اینه ببینی، بخندی به این نگاهت

بتول چوپانی

دروغ بود

تمام عاشقانه ها

تمام دوست دارما

تمام حرف های من همه فقط دروغ بود

 

دگر مرا کسی نه عشق

نه خاطره

نه شوق بود

تمام من دروغ بود

 

برای من زغم نگو

تمام غصه های من

 فقط کمی دروغ بود

 

فسانه می شوم گهی

به خواب میروم کمی

تو حرف میزنی ولی

 تمام تو دروغ بود

 

تمام دل نوشته ها

تمام بی تو بودنا

از عشق گفتنم همه

دروغ بود دروغ بود

 

دعا مکن دگر مرا

دعای تو دگر مرا

بدان که مستجاب او نمی شود

به عرش هم، نمی رود

تمام هر دعای تو، دروغ بود

 

چرا چنین کشیده ای

به دار عشق و عاشقی

که عشق و عاشقی

همه بهانه و دروغ بود

 

تو قهر می روی زمن

تو دور می شوی زمن

ز شعر من

ولی تمام شعر من  کمی

 شبیه یک ترانه و دروغ بود

عشق......

وعشق..........

اکسیری که  جان آدمی می گیرد

به هوای آنکه در سکوت پرواز

نفسی تازه به انسان  بخشد

شاعری که نفس های تورا می گیرد

تاکه  در جان، خستگی  ها  شکند

قاصدی که خبری خوش دارد

که به همراه خودش غم دارد

آشنایی که رهایی بخش است

ارزو های بلندی سازد که ز او بستاند

آسمانی است برای عاشق

که فقط در شب  تاری  آید

کهکشانی است در این قرن بزرگ

که تو را غرق خودش می خواهد

عاشقی سخت پسند است که او

کم کسی، خانه ی خود  راه  دهد

آزمونی چه بس مشکل و سخت

مدّعیون    ز بن  و  ریشه  کند

و در این بین عشق فقط، تمنای خداست

به دلت گو کسی را به غلط نشمارد

                                          www.kadoo139.blogfa.com

بتول چوپانی

نه شکوه ای دارم

                نه شکایتی

ونه حتی فریادی

این روزها تنها هیجان زندگی ام

عاشقانه های تو گشته است

      

                          http://kadoo139.blogfa.com/

بتول چوپانی

ماهی کوچکم

برایت ششی ساخته ام

گرچه می دانم نفس رانیزازتوخواهند گرفت

بتول چوپانی

خدایا

شاعران همه درگیرقافیه هاشان هستند

من از آن که

درگیرتوگشته ام

قافیه هایم راگم کرده ام ...

بتول چوپانی

میروم آرام، ازاین شهر پرازظلم وستیز

میروم ازغصه و درد گوشه ای ناله کنم

می روم تنهایی

می روم شاید ازاین غصه رهایی یابم

شاید از درد مفری یابم

میروم تاکه دگر ازمن شوریده و پست

یاددیگربه دل مردم این شهرنماندشاید

میروم تاکه مفری یابم

زخودو زین همه غم های خودم