یه دنیا شعر

دروغ بود

تمام عاشقانه ها

تمام دوست دارما

تمام حرف های من همه فقط دروغ بود

دگر مرا کسی نه عشق

نه خاطره

نه شوق بود

تمام من دروغ بود

برای من زغم نگو

تمام غصه های من

 فقط کمی دروغ بود

فسانه می شوم گهی

به خواب میروم کمی

تو حرف میزنی ولی

 تمام تو دروغ بود

تمام دل نوشته ها

تمام بی تو بودنا

از عشق گفتنم همه

دروغ بود دروغ بود

دعا مکن دگر مرا

دعای تو دگر مرا

بدان که مستجاب او نمی شود

به عرش هم، نمی رود

تمام هر دعای تو، دروغ بود

چرا چنین کشیده ای

به دار عشق و عاشقی

که عشق و عاشقی

همه بهانه و دروغ بود

تو قهر می روی زمن

تو دور می شوی زمن

ز شعر من

ولی تمام شعر من  کمی

 شبیه یک ترانه و دروغ بود