بتول چوپانی
میروم آرام، ازاین شهر پرازظلم وستیز
میروم ازغصه و درد گوشه ای ناله کنم
می روم تنهایی
می روم شاید ازاین غصه رهایی یابم
شاید از درد مفری یابم
میروم تاکه دگر ازمن شوریده و پست
یاددیگربه دل مردم این شهرنماندشاید
میروم تاکه مفری یابم
زخودو زین همه غم های خودم
+ نوشته شده در یکشنبه ۱ بهمن ۱۳۹۱ ساعت توسط بتول چوپانی
|
سلام از بازدیدتون متشکرم.امیدوارم خوشتون بیاد و بازم ازم سر بزنید.راستی نظراتتون خوشحالم میکنه.امیدوارم این وب بتونه شما را با شعر و ادب فارسی بیشتر آشنا کنه.با کپی کردن مطالب هم مشکلی ندارم راحت باشید فقط خواهش میکنم یکبار بخونید بعد کپی کنید.