یه دنیا شعر

در شمع عشق سوخته، پروانه من است

گیسوی یار، دام دل عاشقان اوست

خال سیاه پشت لبش دانه من است

غوغای عاشقان، رخ غمّاز دلبران

راز و نیازها همه، در خانه من است

کوی نکوی میکده، باب صفای عشق

طاق و رواق روی تو کاشانه من است

فریاد رعد، ناله دل‏سوز جان من

دریای عشق، قطره مستانه من است

تا شد به زلف یار سرشانه آشنا

مسجود قدسیان همگی، شانه من است