یه دنیا شعر

بیا کاین دل سر هجران ندارد                           بجز وصلت دگر درمان ندارد

به وصل خود دلم را شاد گردان                        که خسته طاقت هجران ندارد

بیا تا پیش روی تو بمیرم                                که بی تو زندگانی آن ندارد

چگونه بی تو بتوان زیست آخر؟                       که بی تو زیستن امکان ندارد

ز من بپذیر جانا نیم جانی                               اگر چه قیمت چندان ندارد

وصلت تا ز غم خونت نریزد                           عراقی را شبی مهمان ندار