بیا که عمر من خاکسار میگذرد                            مدار منتظر روزگار می گذرد

بیا که جان من از آرزوی دیدارت                         به لب رسید و غم دل فگار می گذرد

بیا به لطف ز جان به لب رسیده بپرس                   که از جهان ز غمت زار زار می گذرد

بر آن شکسته دل رحم کن ز روی کرم                  که نا امید ز درگاه یار می گذرد

مکش کمان جفا بر دلم که تیر غمت                      خود از نشانه ی جان بی شمار می گذرد

ز دل که می گذرد بر درت بپرس آخر:                  که آن شکسته برین در چه کار می گذرد؟

مکش چو دشمنم ای دوست ز انتظار بیا                  که این نفس ز جهان دوستدار می گذرد

به انتظار مکش بیش از این عراقی را                    که عمر او همه در انتظار می گذرد