در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم                    عاشق نمیشوی که ببینی چه میکشم

با عقل آب عشق به یک جو نمیرود                          بیچاره من که ساختم از آب و آتشم

پروانه را شکایتی از جور شمع نیست                       عمریست در هوای تو میسوزم و خوشم

باور مکن که طعنه طوفان روزگار                                جز در هوای ذلف تو دارد مشوشم

دارم چو شمع سر غمش بر سر زبان                         لب میگزد چو غنچه خندان که خامشم

هر شب چو مهتاب بر بالین من بتاب                          ای آفتاب دلکش و ماه پری وشم

ساز صبا به ناله شبی گفت شهریار                           این کار توست من همه جور تو میکشم