یه دنیا شعر

جز لطف توام که دست گیرد؟                جز رحمت تو که ام رهاند؟

آیا بود آنکه دلی را                            لطف تو به کام دل رساند؟

افتاده ام بر در قبولت                         امید که از درم نراند

کار دل من عنایت تو                         گر بهتر از این کند تواند

مهری ز قبول بر دلم نه                      کین قلب کسی نمی ستاید

چون حلقه برین دری عراقی                می باش و مگرد بو که داند