ای ماه شب دریا ای چشمه ی زیبائی                          یک چشمه و صد دریا فری و فریبائی

من زشتم و زندانی اما مه رخشنده                             در پرده نه زیبنده است با آن همه زیبائی

چنگ ابدیت را برسا ز مسیحان زن                           گو در نوسان آید نا قوس کلیسائی

چون خوانه تن تنها با سوز تو دمساز                         ای پادشه خوبان داد از غم تنهائی