نفسی داشتم و ناله و شیون کردم                      بی تو با مرگ عجب کشمکشی من کردم

گرچه بگداختی از آتش حسرت دل من                  لیک من هم به صبوری دل از آهن کردم

لاله در دامن کوه آمد من بی رخ دوست                 اشک چون لاله سیراب به دامن کردم

دود آهم شد اشک غمم ای چشم و چراغ              شمع عشقی که به امید تو روشن کردم

شهریارا مگرم جرعه فشاند لب جام                      سالها بر در این میکده مسکن کردم