یه دنیا شعر

 تا کی به انتظار گذاری به زاریم                           باز آی بعد از این همه چشم انتظاریم

دیشب به یاد زلف تو در پرده های ساز                 جان سوز بود شرح سیه روزگاریم

بس شکوه کردم از دل ناسازگار خود                     دیشب که ساز داشت سر ناسازگاریم

شمعم تمام گشت و چراغ ستاره مرد                   چشمی نماند شاهد شب زنده داریم

شرمم کشد که بی تو نفس میکشم هنوز            تا زنده ام بس است همین شرمساریم