یه دنیا شعر

ای فرستاده سلامم به سلامت باشی

غمم آن نیست كه قادر به غرامت باشی

گل كه دل زنده كند بوی وفایی دارد

تو مگر صاحب اعجاز و كرامت باشی

خانه ی دل نه چنان ریخته از هم كه در او

سر فرود آری و مایل به اقامت باشی

دگرم وعده ی دیدار وفایی نكند

مگر ای وعده ، به دیدار قیامت باشی

شبنم آویخت به گلبرگ كه ای دامن چاک

سزدت گر همه با اشک ندامت باشی

می كنم بخت بد خویش شریک گنهت

تا نه تنها تو سزاوار ملامت باشی

ای كه هرگز نكند سایه فراموش تو را

یاد كردی به سلامم به سلامت باشی