هيچكس خودش را در هيچ رابطه اى مقصر نميداند

 

همه ى ما آنقدر  غرور داريم

 

كه هميشه حق را به جانبِ خودمان می دانيم

 

از نظر خودمان، فرشتگانى هستيم،

 

كه داشتيم زندگيمان را می كرديم

 

كه يک نفر آمد

 

و ما را با خاک يكسان كرد و رفت...

 

داخلِ شعرها

 

داخلِ متنها می گرديم

 

دنبالِ جمله اى كه طرف مقابل را بكوبد و

 

ما را مظلوم ترين آدمِ دنيا نشان دهد...

 

گاهى يادمان ميرود

 

آدمى كه الان می خواهيم سر به تنش نباشد،

 

تا ديروز پُزَش را به عالم و آدم ميداديم!

 

كمى انصاف شايد...