درخت

برگای زرد و خسته نشستن دسته دسته          

             وقت دل کندن براشون خیلی سخته

انگار یکی دل برگای زرد و خسته رو شکسته

         نمیدونن که این دل خسته ی درخته که شکسته

دوباره غم غصه تو صداش نشسته            

               اما کسی نمیدونه واسه چی دلش گرفته

وقتی صدای خش خش برگاش میاد    

                 یواش یواش تپش قلبش باهاش میاد

بهار و خزون میان آورم و مهربون         

                    اما دلش می گیره مثل ابر تیریه آسمون

هم چیز رفته از دس انگار شده پرنده ای توی قفس 

                     پرنده ی توی قفس آرزوش شده دیدن هم نفس

آخه درخت عمرشو پای برگا گذاشته           

                    حالا وقت دل کندن براش خیلی سخته