گلناز میرزائی (کمک)
کمک
من اینجام
غرق درسکوتی مملو ازفریادهای خاموش
بی دغدغه
گنگ وسرگردانم
درتنگ وتاریک های مخروب احساسی گم شده
من اینجام
پر زغمم
پر زفریادم من
هرشب اینجا واژه ها تنها شنونده ی ناله های تنهاییم هستند
هرشبم باصدای گریه ی آنها به صبح میرسد
بدون این واژه ها تنهایی مراچه کسی پر می کرد؟
بدون این واژه ها غم هایم را چه کسی به دوش میکشید؟
چه کس فریادهایم رابه گوش می رساند؟
بدون این واژه ها هر احساسی درخلا می خشکید
و هیچکس نمی فهمید
در دل آن رهگذر که ازکنار ما گذشت
چه کس فریادمی کشید کمک؟
گلناز- دی 1391
http://rahaiegoli.blogfa.com
+ نوشته شده در شنبه ۱۰ فروردین ۱۳۹۲ ساعت توسط گلناز ميرزائي
|
سلام از بازدیدتون متشکرم.امیدوارم خوشتون بیاد و بازم ازم سر بزنید.راستی نظراتتون خوشحالم میکنه.امیدوارم این وب بتونه شما را با شعر و ادب فارسی بیشتر آشنا کنه.با کپی کردن مطالب هم مشکلی ندارم راحت باشید فقط خواهش میکنم یکبار بخونید بعد کپی کنید.