یه دنیا شعر

سلام مهربان من :

مرا چون مسیح برروی سینه خود ت مصلوب کن بگذار با هرم نفسهایت آتش

بگیرم.وبا گلاب عرق پیشانی تو روحم عطر آگین شود .وقتی از دوست داشتن

تو گفتم می دانستم  خلاف  قانون  دنیا عمل کرده ام وقتی از طعم بوسه های

پرتقالی ات گفتم می دانستم کسی باورنمی کند.هرگزدرزندگی ام احساس نکردم

دنیا  برای من است جز آن لحظه هایی که  تو سرت را به دستانم می گذاری و

می خوابی وسرت میان بازوان من چون مرواریدیست  درصدف.