شب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردنست            روز ستاره تا سحر تیره به آه کردنست

متن خبر که یک قلم بی تو سیاه شد جهان                  حاشیه رفتن دگر نامه سیاه کردنست

نو گل نازنین من تا تو نگاه میکنی                                لطف بهار عارفان در تو نگاه کردنست

گاه به گاه پرسشی کن که زکوی زندگی                       پرسش حال دوستان گاه به گاه کردنست

خود برسان به شهریار این که در این محیط غم               بی تو نفس کشیدنم عمر تباه کردنست