یه دنیا شعر

ای ز فروغ رخت تافته صد آفتاب                            تافته ام از غمت روی ز من بر متاب

زنده به بوی توام بوی ز من وامگیر                         تشنه روی توام باز مدار از من آب

از رخ سیراب خود بر جگرم آب زن                       گز تپش تشنگی شد جگرم سیراب

تافته اندر دلم پرتو مهر رخت                                میکنم از آب چشم خانه دل را خراب

فخر عراقی به توست عار چه داری ازو؟                  نیک و بد و هرچه هست بتوش انتساب