به دنیا نگاه کن ،
گورستانی‌ست در جنبش .
و هر که لاشهٔ خود را
بر دوش می‌کشد .
محکومین منتظر!
مصلوبین محتضر .
شرمتان بادا
          ای مردمان بی‌تردید .
ابلهان یقین !
بازوهایتان ،
شمشیریست ،
                  برآمده از کتف ،
                         برای دریدن !
چشم‌هایتان ، دندان
دست‌هایتان ، دندان !
لبریز چرا نشد ،
                  نیام‌تان از عشق ؟
شرمتان بادا !
چه عطش‌هایی‌ست در انسان ،
که سیراب نمی‌شود ،
                          مگر با خون ؟
         
                                    زمستان ۱۳۹۰