شمعی فروخت چهره که پروانه تو بود                           عقلی درید پرده که دیوانه تو بود

چشم جان زغیر تو بستیم پای دل                               هرجا گذشت جلوه جانانه تو بود

برخاست مرغ همت از تنگنای خاک                              کورا هوای دام تو و دانه تو بود

بیگانه شد بغیر تو هر آشنای راز                                  هرچند آشنا همه بیگانه تو بود

همسایه گفت کز سر شب دوش شهریار                       تا بانگ صبح ناله مستانه تو بود